Vrouwen die tot vlak voor het moment van bevallen niet weten dat ze zwanger zijn. Zelfs als ze al kinderen hebben. Jan Nijhuis, hoofd van de afdeling Gynaecologie in het Maastricht UMC, heeft het vaak genoeg meegemaakt. “Het blijft intrigerend”, vindt hij.
De 39-jarige Nicole uit het Gelderse Eerbeek wist niet dat ze zwanger was van haar vierde kindje. Pas in het ziekenhuis hoorde ze het. “Toen de verloskundige zei: Ik voel een hoofdje, wist ik niet wat me overkwam. U bent gek, riep ik”, vertelt Nicole.
Jong meisje
Hoogleraar Verloskunde Jan Nijhuis heeft het in zijn veertig jaar lange carrière als gynaecoloog al vaker meegemaakt. Hij kan zich het eerste geval nog goed herinneren. Hij was toen arts-assistent.
“Een meisje van 17 jaar dat door haar ouders naar de huisarts was gestuurd omdat ze dik werd. Later bleek ze weeën te hebben. In het ziekenhuis zag ik het meisje met haar spijkerbroek dicht op de bank zitten in de wachtkamer. Twee uur later was ze bevallen.”
Dit komt in de beste families voor
Nijhuis zegt: “Dit komt in de beste families voor. Het is iets van alle tijden en heeft niets met opleidingsniveau te maken.” Zijn schatting is dat het in elk groot ziekenhuis in Nederland nul tot twee keer per jaar voorkomt. Zelf maakte hij het anderhalve week geleden nog mee.
“Die vrouw kwam erachter toen ze al 30 weken zwanger is. Ze meldde zich bij de Eerste Hulp met pijn in haar buik.”
Vorm van verdringing
Toch blijft het bijzonder voor de buitenstaander: hoe kun je nou niet merken dat je zwanger bent? De gynaecoloog noemt het ‘de optimale vorm van verdringing’. “Je ziet toch dat je borsten groter worden of je buik wat dikker, zou je denken. Maar als je er niet mee bezig bent, zie je dat niet. Hoe dat precies gaat, weet ik niet, maar je kunt tekenen negeren. Dat doen mensen ook met ziektes. Wij mensen zijn goed in verdringen.”
Moeder Nicole herkent dat. Zij was zo druk met het zorgen voor haar oudste zoon, dat ze er helemaal niet mee bezig was. “Artsen hebben mij uitgelegd dat mijn psyche overbelast was vanwege de zorgen van mijn zoon. Kennelijk hebben mijn psyche en mijn lichaam elkaar niet begrepen. Ze zaten niet op dezelfde lijn.”
Met een buik naar buiten
Nijhuis heeft zelfs vrouwen meegemaakt die slank de spreekkamer binnen gingen en met een buik naar buiten kwamen. “Toen de zwangerschap een feit was, was het net of die buik wel naar buiten kon. Ze hielden hun baby onbewust verborgen.”
De gynaecoloog hoort bijna altijd van vrouwen die het overkomt dat ze ‘gewoon ongesteld’ waren tijdens de zwangerschap. Dat kan niet, zegt hij. “Je kunt wel af en toe vaginaal bloedverlies hebben, maar ongesteldheid zoals bijvoorbeeld in de stopweek van de pil, dat krijg je niet in de zwangerschap. Daarvoor zitten er te veel hormonen in je lijf. Dat is theoretisch ondenkbaar.”
Dat familie of vrienden soms niet geloven dat de vrouw het echt niet doorhad, is vreselijk, zegt Nijhuis. “Het is zinloos met iemand in discussie te gaan of ze het wel of niet wist. Het is beter om zo’n vrouw te helpen.”
Pittig
Plotseling moeder zijn, kan pittig zijn. Nijhuis herinnert zich een vrouw die met vochtverlies bij de dokter kwam. Ze bleek zwanger, maar doordat het kindje te vroeg was geboren, overleed het. Dat was zwaar. Je weet niet dat je zwanger bent, dan ben je in één keer moeder en dan moet je alweer afscheid nemen.”Het mooie is dat moederliefde vanzelf bij de geboorte ontstaat, weet Nijhuis uit ervaring. “Het is even wennen, maar dat beschermende zit haast in de genen. Het is iets natuurlijks. Een schaap weet ook niet dat het zwanger is, maar zo gauw er een lammetje is, beschermt ze het lammetje met haar leven.”
Bron: RTL Nieuws
