Vrouwen die een zwangerschapsvergiftiging hebben opgelopen, moeten sneller worden getest op hart- en vaatziekten, bleek deze week uit onderzoek. De 33-jarige Erika weet daar alles van. Na haar zwangerschapsvergiftiging kreeg ze last van een hoge bloeddruk, maar artsen namen geen maatregelen, met een beroerte als gevolg.
Erika raakte op haar achttiende zwanger, en voor haar was het snel duidelijk dat er iets mis was. Voor haar gynaecoloog niet, ze werd tot twee keer toe naar huis gestuurd met haar zwangerschapsvergiftiging, zonder geholpen te worden. “De derde keer kwam mijn moeder mee. Toen hebben ze me toch maar opgenomen.”
Haar baby werd na 42 weken en 3 dagen gehaald, en Erika bleef zich slecht voelen. “Ik heb vijf dagen in het ziekenhuis gelegen na de bevalling, en heb me daarna nooit meer echt lekker gevoeld. Vóór de bevalling sportte ik veel en was ik heel fit, maar daarna was mijn bloeddruk te hoog.” Niet vreemd, blijkt nu uit onderzoek. Veel jonge vrouwen hebben na een zwangerschapsvergiftiging last van schade aan het hart en de bloedvaten, en zouden daar al meteen op onderzocht moeten worden.
Symptomen zwangerschapsvergiftiging
Bij pre-eclampsie is er naast de hoge bloeddruk ook een te grote afvoer van eiwitten uit je lichaam. Je hebt bij pre-eclampsie de volgende klachten:
- Hoofdpijn.
- Tintelingen in je vingers.
- Misselijkheid.
- Wazig zien.
- Vochtophopingingen (oedeem) in je enkels, handen en gezicht.
Pre-eclampsie kan voor verminderde werking van de moederkoek zorgen, waardoor het ongeboren kindje te weinig voedingstoffen binnen krijgt en zo minder goed groeit. Ook kan het ervoor zorgen dat je organen zoals nieren, lever en bloedvaten minder goed werken.
Bron: Gezondheidsplein.nl
Geen medicijnen
Erika werd niet onderzocht. Van de verschillende huisartsen die ze bezocht, kreeg ze zelfs geen medicijnen. “Die wilden ze niet geven omdat ik nog zo jong was. Drie jaar geleden raakte ik na een ICSI-behandeling zwanger van mijn tweede. De artsen hebben toen echt zitten snurken. Ze wisten dat ik een zwangerschapsvergiftiging had gehad en dat mijn zwangerschap dus risicovol was, maar mijn hoge bloeddruk werd afgedaan als het wittejassensyndroom, waarbij je bloeddruk stijgt omdat je bang bent voor de arts.” En weer kreeg ze geen medicijnen.
Had ze die maar wel gekregen, denkt ze nu. Vijf maanden geleden moest ze met spoed naar het ziekenhuis. “Ik had een beroerte. Dat had gemakkelijk voorkomen kunnen worden met medicijnen tegen mijn hoge bloeddruk, maar nu moet ik leven met de gevolgen. Ik word heel snel moe, kan niet heel lang lopen of staan en ik vergeet veel. Soms kom ik niet op woorden. Mensen gaan dan mijn zinnen afmaken, dat is bloedirritant.”
Niet boos
Nog veel vervelender is het dat Erika haar werk niet meer kan doen. “Ik werkte als toezichthouder en buitengewoon opsporingsambtenaar. Ik vond het echt leuk, vooral omdat ik veel buiten was. Maar als toezichthouder liep ik wel 20 tot 30 kilometer per dag, en dat kan ik nu niet meer.” Ze wil wel opnieuw gaan werken, en wordt daar ook bij geholpen door haar werkgever. “Dat is heel erg fijn, maar dan kom ik binnen achter het bureau terecht, en dat is heel jammer. Ik ben echt een buitenmens.”
Erika zal nooit meer helemaal herstellen en zal haar leven lang medicijnen moeten slikken. “Maar ik kan gelukkig nog werken en ik kan nog leuke dingen doen met mijn kinderen. Wat er is gebeurd, vind ik supervervelend, maar ik ben niet boos op mijn artsen. Eerder teleurgesteld. Het zijn mensen, iedereen maakt weleens fouten, ik ook. Maar het was fijner geweest als ze eerder naar me hadden geluisterd, dan was mij een hoop ellende bespaard.”
Bron: RTL Nieuws
