Als experts praten over binden, verwijzen ze naar de intense aanhankelijkheid die je ontwikkelt met je baby. Het is het gevoel dat je hem alle liefde van de wereld wilt geven of jezelf voor een snel rijdende vrachtwagen zou gooien om hem te beschermen.
Voor sommige ouders gebeurt dit binnen de eerste paar dagen – of zelfs minuten – van de geboorte. Voor anderen duurt het iets langer. Het is cruciaal om tijdens de eerst dagen veel tijd met je pasgeboren baby door te brengen om meteen een band op te bouwen. Ouders die kort na de bevalling om medische redenen van hun baby’s worden gescheiden of die hun kinderen later in de kindertijd adopteren, ontwikkelen natuurlijk ook hechte, liefdevolle relaties.
En als ik niet meteen een band heb?
Maak je geen zorgen. Binden kost vaak tijd. Zolang je zorgt voor de basisbehoeften van je baby en hem regelmatig knuffelt, zal hij er niet onder lijden als je op het eerste gezicht geen sterke band voelt.
Moeders voelen zich vaak schuldig voelen als ze geen binding met de pasgeboren baby voelen. Maar de binding is echt een individuele ervaring. Eis niet te veel van jezelf en doe het rustig aan: een nieuwe ouder zijn is vermoeiend. Veel moeders voelen zich gedurende de eerste paar weken gestrest, overweldigd of zelfs ongelukkig – een periode die ook bekend staat als de babyblues. En als je een moeilijke bevalling hebt gehad, heb je misschien wat tijd nodig om te herstellen voordat je je kunt concentreren op de band met je baby.
In sommige gevallen kan een onderliggend medisch probleem een factor zijn. Sommige vrouwen ervaren een daling van schildklierhormonen ongeveer vier tot acht maanden na de bevalling. Een laag schildklierniveau kan ervoor zorgen dat je je depressief en/of gemakkelijk geïrriteerd voelt en moeite hebt met slapen of je concentreren – waardoor je niet echt in de stemming bent om te glimlachen en de momenten te koesteren met je baby. Laat je arts weten of je een van deze symptomen hebt of als je andere tekenen van een te trage schildklier opmerkt, zoals gewichtstoename, obstipatie (verstopping) of een droge huid.
Contact maken met je baby
De band tussen ouder en kind groeit door dagelijkse verzorging. Je baby is misschien schattig en knuffelig, maar hij is ook een geheel nieuwe persoon die je moet leren kennen. Er is geen magische formule, maar een paar dingen kunnen het proces helpen:
- Zorg voor voldoende huid-op-huid knuffeltijd. Menselijke aanraking is rustgevend voor zowel jou als je baby, dus houd hem vaak vast en streel hem zachtjes;
- Geef je baby borstvoeding. Borstvoeding maakt hormonen in je lichaam vrij die je ontspanning bevorderen, evenals gevoelens van gehechtheid en liefde;
- Communiceer de hele dag door. Kijk in de ogen van je baby terwijl je voor hem praat en zingt. Vertel wat je doet, denkt en voelt;
- Speel elke dag met hem;
- Draag je baby in een draagdoek of -zak. Als je de warmte van je baby voelt, zijn zoete geur ruikt en vaak naar beneden kijkt om oogcontact met hem te maken, kun je je beter gaan binden;
- Lees hem elke dag voor. Knuffel samen met een kleurrijk boek.
Wanneer moet ik me zorgen maken?
Veel nieuwe ouders binden zich na verloop van tijd steeds beter met hun baby. Als je na een paar weken vindt dat je je niet meer aan je baby gehecht voelt dan op de eerste dag, vertel het dan aan ja arts. Sommige nieuwe moeders hebben moeite om zich aan hun baby te hechten omdat ze worstelen met postpartum depressie (PPD). Deze aandoening komt bij ten minste 10% van de geboorten voor en kan zonder behandeling ernstige problemen veroorzaken. Bel je arts als je vijf of meer van de volgende symptomen ervaart; bijna elke dag, gedurende het grootste gedeelte van de dag en ten minste twee weken op rij:
- Extreem verdriet, gevoel van leegte of hopeloosheid;
- Constant huilen;
- Verlies van interesse of gebrek aan plezier in de dingen die je eerder wel leuk vond;
- Moeite om ’s nachts in slaap te vallen of problemen om overdag wakker te blijven;
- Verlies van eetlust of te veel eten;
- Onbedoelde gewichtstoename of verlies;
- Overweldigende gevoelens van waardeloosheid of overweldigende schuld;
- Rusteloosheid of traagheid;
- Moeilijkheden om je te concentreren of beslissingen te nemen;
- Het gevoel dat je leven niet de moeite waard is om te leven.
Andere mogelijke symptomen van PPD zijn onder meer: geïrriteerd of boos zijn, geen interesse in je baby hebben, je vrienden en familie vermijden, voortdurend twijfelen aan je vermogen om voor je baby te zorgen en je te veel zorgen maken over je baby. Als je je zorgen maakt over PPD, hoef je je niet te schamen voor hulp en behandeling – het is namelijk de beste keuze die je kunt maken voor jezelf en je baby. Als je arts denkt dat je PPD hebt, zal hij/zij je doorverwijzen naar een therapeut of psychiater voor behandeling, mogelijk in combinatie met medicatie.
