Elke abortus stopt een kloppend hart, gelooft Kees van Helden, directeur van de stichting Schreeuw om Leven. Paternalistisch, vindt schrijfster Anne Fleur Dekker, die op haar negentiende een abortus onderging. “Mij was heel duidelijk wat er ging gebeuren.”
Naar aanleiding van de Mars voor het Leven, die vandaag wordt gehouden, sprak RTL Nieuws met beiden over abortus, preventie en nieuw leven.
De campagne
Kees van Helden (KvH): “De Mars voor het Leven is een stille tocht om aandacht te vragen voor twee dingen. Het feit dat één op de zeven zwangerschappen wordt afgebroken, wat volgens ons eigenlijk niet kan. En voor de nood die erachter zit. Een kwart van de hulpvragen die Schreeuw om Leven binnenkrijgt, gaat over de situatie van een vrouw na de abortus. Dat zijn ruim honderd vrouwen per jaar. En dat is alleen nog maar bij onze organisatie.”
Anne Fleur Dekker (AFD): “Ik vind de Week voor het Leven, waar de mars de afsluiting van is, een schadelijke campagne. Ik vind het heftig dat ze je een schuldgevoel aanpraten. Vrouwen die al in een zwakke positie zitten, worden aangesproken, voor de abortuskliniek. Dat is ontzettend schadelijk voor de psychische verwerking later. Als je een abortus hebt laten plegen, heb je vaak al een schuldgevoel. Deze campagne draagt daaraan bij.”
Het gesprek
AFD: “Voor de intake voor de abortus kon ik terecht bij mijn huisarts. Mijn eigen huisarts was op vakantie, maar het gesprek met de vervangster was heel prettig. Ze was begripvol. Bij de kliniek zelf, Casa, was het een stuk heftiger. Ik kreeg een echo in mijn handen gedrukt. De manier waarop ze me behandelden, maakte dat ik me schuldig ging voelen omdat ik me niet schuldig voelde. Het is logisch dat je zo’n gesprek krijgt, dat je de keuze bewust maakt, maar je hebt dat gesprek eigenlijk al bij de huisarts gehad. Ik denk ook dat hij er geschikter voor is: hij kent je en is getraind in gesprekken op het gebied van persoonlijke hulp.”
KvH: “De keuzegesprekken zouden niet meer in de abortusklinieken moeten plaatsvinden. Zij krijgen betaald per abortus en de overheid betaalt ze alleen als ze die abortus daadwerkeljk uitvoeren. Afgelopen week hebben we een vrouw die een abortus wilde ondergaan ons sponsorplan aangeboden: een tweedehandsinrichting voor de babykamer, een jaar lang alle noodzakelijke kosten gedekt voor het kind. Toen was de kliniek waar ze heen zou gaan boos op ons omdat zij alsnog de afspraak afzegde.”
De behandeling
KvH: “Als je naar de tandarts gaat om een kroon te laten zetten, krijg je een keurige uitleg van hoe dat in zijn werk gaat. Kijk de websites van abortusklinieken er maar op na: als je langer zwanger bent dan dertien weken, vertelt geen enkele kliniek hoe het kindje wordt weggehaald. Het wordt in stukjes geknipt en daarna uit de baarmoederhals gezogen. Na de abortus zoeken vrouwen op hoe zoiets eigenlijk in zijn werk gaat en dan raken ze in paniek. Dat is iets dat ik als man niet goed begrijp: je gaat toch van tevoren kijken? Nu zoeken vrouwen het, in hun nood, pas achteraf op.”
AFD: “Mij is heel duidelijk uitgelegd wat er zou gaan gebeuren, al was ik nog geen dertien weken zwanger. Ik vind het nogal paternalistisch van Kees van Helden: je moet als vrouw precies weten hoe een abortus in zijn werk gaat, dan stop je er misschien mee. Of het vruchtje er nou in zijn geheel uit gaat of je knipt het in stukjes, ik denk niet dat dat voor het eindresultaat veel verschil maakt. Je weet voornamelijk wat je móet weten.”
Nieuw leven
AFD: “Ik wil dat een abortus wordt behandeld als een medische ingreep en dat het uit het Wetboek van Strafrecht verdwijnt. Ik denk dat tot een bepaald aantal weken een embryo, een foetus nog geen leven is. Het heeft de potentie van leven en die potentie haal je weg. Dat is wat je doet.”
KvH: “Het is een heerlijke discussie: wanneer begint het leven? Sommigen zeggen pas vanaf vier weken of vanaf twaalf weken of pas bij de geboorte. De wetenschap zegt dat celdeling leven is. Wij geloven dat er leven is vanaf de bevruchting. Elke abortus stopt een kloppend hart.”
Preventie en hulp
AFD: “Ik denk dat seksuele voorlichting veel verder zou moeten gaan. Niet alleen ‘dit is een condoom en zo rol je het af’. Het moet duidelijker worden dat geen enkel voorbehoedsmiddel zwangerschappen voor honderd procent voorkomt, wat een abortus inhoudt en wat de (psychische) gevolgen ervan kunnen zijn. Het is niet zo dat ik heel erg voor abortus ben, ik zou het niemand aanraden, maar ik ben wél voor zelfbeschikking. Ik vind ook dat je moet worden ondersteund als je besluit om geen abortus te doen.”
KvH: “Tegen abortus zijn is één. Je moet dan ook je verantwoordelijkheid nemen en hulp bieden aan vrouwen die in een schrijnende situatie terechtkomen. Meer dan de helft van de abortussen wordt gepleegd vanwege de financiële situatie. Kunnen we deze mensen niet helpen, met schuldsanering, met huisvesting? Als we in Nederland onze vrouwen geen andere oplossing kunnen bieden dan abortus, dan zijn we moreel failliet.”
Bron: RTL Nieuws
