De 35-jarige Shirley was zwaar verslaafd aan coke en heroïne toen ze zwanger raakte. “Tijdens mijn zwangerschap heb ik regelmatig gedacht: ik heb het recht niet om dit kindje te krijgen. Ik was soms zó bang.”
Door: Agnes de Goede
Ze dacht dat ze nooit in verwachting kon raken, maar het ongelooflijke gebeurde toch: ondanks haar drugsverslaving werd de 35-jarige Shirley uit Rotterdam zwanger. “Twee jaar geleden kwam ik erachter. Ik kon het gewoon niet geloven”, zegt ze. “Ik had mijn vriend net de deur uitgezet. Ook hij was verslaafd. En toen bleek ik zwanger.”
‘Ik koos voor mijn kindje’
Haar leven stond op z’n kop. Want de zwangerschap kwam nu niet bepaald tijdens een rustig bestaan: Shirley was al veertien jaar aan de heroïne en cocaïne. Iedere dag gebruikte ze. De verslaving was te groot, elke dag weer.
“Ik schrok enorm toen ik erachter kwam dat ik al drie maanden zwanger was. Ik had altijd gedacht dat ik niet zwanger kon worden doordat er iets kapot was gegaan in mijn lichaam. Ik was zo blij dat ik zwanger was, maar tegelijkertijd ook bang. Bang dat ik geen gezond kindje kon krijgen.”
Shirley zocht contact met het meldpunt Zwanger en Verslaafd in Rotterdam. Hulpverleners stelden haar de cruciale vraag: wilde ze doorgaan met haar drugsverslaving of wilde ze kiezen voor haar kindje? Shirley: “Ik koos voor mijn kindje. Moeder worden was mijn grote droom. Ik zou nooit meer die kans krijgen. Eindelijk had ik weer een doel. Ik wilde het kindje houden en afkicken. Ik ben de hulpverleners zo ontzettend dankbaar. Nog iedere dag.”
Drugs liggen altijd op de loer
Ze werd opgenomen, moest afkicken en kreeg onderdak. Het was zwaar, soms zelfs zo zwaar dat Shirley terugvallen kreeg. Vier, om precies te zijn. “Het waren gelukkig kleine terugvallen. Dan ging ik toch weer een beetje coke gebruiken. Tijdens urinecontroles werd dat dan ontdekt. Drugs blijven altijd op de loer liggen. Het is zo moeilijk om af te kicken als je altijd gewend bent drugs te gebruiken.”
December 2015 kwam haar zoontje ter wereld. Hij werd geboren in het Erasmus Ziekenhuis, onder streng toezicht. “Ik heb tijdens mijn zwangerschap heel veel controles gehad. Ik moest tijdens mijn zwangerschap methadon slikken, anders zou de kans groot zijn op allerlei complicaties. Natuurlijk was ik bang. Zou hij niets mankeren? Komt mijn kindje wel gezond ter wereld?”
Nadat haar zoontje was geboren, kreeg ook hij methadon. “De artsen dachten dat hij afkickverschijnselen zou hebben, maar dat bleek later toch niet zo. Godzijdank.”
Alles afgepakt
Hoe het zo verkeerd kon gaan in haar leven? “Het begon in 2001”, begint Shirley. “Ik werkte bij een uitzendbureau. Ik leefde voor mijn baan, maar het ging mis toen ik een nieuwe directeur kreeg. Hij deed allerlei seksuele toespelingen. Hij ontsloeg me toen bleek dat ik daar niet op zat te wachten.”
Haar wereld stortte in, want haar baan was haar alles. Het werd nog erger toen in die periode een aantal mensen in haar directe omgeving overleden. “Mijn vader stierf, en kort daarna mijn tante en opa. Ik verloor vijf dierbaren in een jaar tijd. Alles was me afgepakt. Zo voelde het.”
Via een vriend kwam ze in aanraking met drugs. “De coke en heroïne hielpen me om de pijn te verzachten. Het verdoofde alles. Vooral de heroïne was zo verslavend.”
Doel in het leven
Ze is nu een jaar clean. Ze kan zich geen leven meer zonder haar zoontje voorstellen. “Hij geeft me een doel in het leven. Dat heb ik zo lang niet gehad.”
Shirley kent meer moeders die verslaafd zijn. Ze kan zich wel iets voorstellen bij de roep om een zwangerschapsverbod. “Verslaving is echt een ziekte. Soms zijn vrouwen er zo slecht aan toe, dat anticonceptie verplicht zou moeten worden. Het is echt beter voor die vrouwen en het kind om geen kinderen te krijgen.”
Tijdens haar eigen zwangerschap heeft ze ook weleens gedacht dat ze beter geen kind kon krijgen. “Omdat ik zo verslaafd was. Maar ik ben nu zo blij dat ik een zoontje heb. Hij maakt me zielsgelukkig.”
Shirley ziet de toekomst positief in. “Ik ben nog heel onzeker qua opvoeden. Snel bang dat ik het verkeerd doe. Maar ik krijg langzaam meer vertrouwen.” Ze krijgt ook veel hulp, zegt ze: Shirley heeft niet alleen een ‘gezinscoach’, maar krijgt ook hulp van ggz-instelling Antes-Bouman. “En drie keer per week moet ik laten controleren of ik niet heb gebruikt.”
Langzaam wil ze alles weer op de rails krijgen. “Ik ben nu mijn nieuwe huis aan het schilderen. De drugs zullen wel op de loer blijven liggen, maar het gaat nu heel goed. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Ik ben nog jong en heb iets om voor te leven. Ik wil er echt weer iets van gaan maken.”
Bron: RTL Nieuws
