Vandaag vindt het Kamerdebat plaats over het voornemen van minister Schippers om de geboortezorg integraal te financieren. Berteld Kok en Beatrijs Smulders roepen de minister namens de Landelijke Organisatie Verloskundigen en Zwangere vrouwen (LOVEZ) in de onderstaande brandbrief op om hier vanaf te zien.
‘In een klap is Nederland ‘verlost’ van een roemrucht verloskundigmodel.’
In het neo-liberale geloof dat marktwerking leidt tot betere zorg, grotere keuzevrijheid en een betere kwaliteit tegen lagere kosten, bent u voornemens in een overgangstraject van achttien maanden de geboortezorg integraal te financieren en onder te brengen bij de ziekenhuizen. Hierbij worden de gebruikelijke beloftevolle frases gehanteerd als ‘modernisering’, ‘integraal’, ‘shared care’, ‘juiste financiële prikkels’, enzovoort. Feitelijk is de geboortezorg onderwerp van het platte spel der marktkrachten: ziekenhuizen en verzekeraars.
Verzekeraars hebben baat bij zo min mogelijk transactiekosten respectievelijk contractpartners. Ziekenhuizen varen wel bij het verleggen van de regie in de geboortezorg naar de gynaecologen. Een gezonde zwangere vrouw brengt veel extra geld in het laadje: de gezonde zwangere gaat dienen als cash cow, als verdienmodel. De eerstelijnsverloskundige gaat op in intramurale instituties, wordt gedegradeerd tot onderaannemer of komt in dienst van het ziekenhuis. In een klap is Nederland ‘verlost’ van een roemrucht verloskundigmodel. Weg keuzevrijheid van de zwangere: één van de laatste reële vormen van keuzevrijheid in de Nederlandse gezondheidszorg. De nabije toekomst is sturing vanuit de ziekenhuizen, verankerd in contracten met verzekeraars.
Onnodige ziekenhuiszorg
‘We staan aan de vooravond van een rampzalige wending in het gezondheidszorgbeleid van de overheid.’
Nederland staat aan de vooravond van een rampzalige wending in het gezondheidszorgbeleid van de overheid. De gemiddelde Nederlander zal zich er niet van bewust zijn, maar de geboortezorg die aanvangt bij het begin van de zwangerschap tot en met de begeleiding van moeder en kind tijdens en na de bevalling, staat internationaal in bijzonder hoog aanzien. Deze ‘vanzelfsprekendheid’ komt niet zomaar tot stand. Er wordt intensief samengewerkt tussen de twee belangrijkste medici: verloskundigen en gynaecologen. Uiterst gemotiveerd werken zij bestendig aan een continue ontwikkeling en verbetering van de geboortezorg.
Nederland staat met de cijfers in de top 3 van Europa. Nu wordt dit veld geconfronteerd met het voornemen van de minister om de financiering de facto integraal bij de ziekenhuizen onder te brengen. Iedereen kan begrijpen dat dit beleid ineens het zwaartepunt van de geboortezorg verlegt van de thuissituatie, de zogeheten eerstelijnszorg, naar de veel duurdere, complexere en veelal onnodige ziekenhuiszorg. In de gezondheidszorg bepalen geldstromen nu eenmaal hoe de zorg eruit komt te zien en waar de burger aanspraak op kan maken.
Weg keuzevrijheid
‘Welkom gezondheidsverlies voor moeder en baby, welkom doolhofzorg in ziekenhuizen.’
Het nieuwe beleid betekent dit:
Weg het beroemde menselijke model van Nederland waar vrouwen zelf kunnen bepalen hoe en waar ze willen bevallen. Weg simpele toegang tot betaalbare, vrouwvriendelijke zorg. Weg organische samenwerking tussen gynaecologen en eerstelijnsverloskundigen met maar één ding voor ogen: het belang van de zwangere. Weg basis van het wereldberoemd Nederlands verloskundigmodel.
Welkom gezondheidsverlies voor moeder en baby. Welkom doolhofzorg in de ziekenhuizen. Welkom verdere stijging van zorgpremies. Welkom aan nog meer technocratie in de gezondheidszorg. Welkom aan het verdwijnen van weer een stuk autonomie en keuzevrijheid van patiënten en cliënten – in dit geval onze zwangeren – in de Nederlandse gezondheidszorg. Welkom aan het machtsspel om de centen tussen ziekenhuizen en gynaecologen en verzekeraars enerzijds en vrouwen en eerstelijnsverloskundigen anderzijds.
Willen Nederlanders dit werkelijk? Kijken we inmiddels niet glashard door alle overheidsbeloftes van marktwerking zoals lagere kosten, keuzevrijheid, betere toegang en dienstverlening en hogere kwaliteit heen? Als Landelijke Organisatie Verloskundigen en Zwangere vrouwen (LOVEZ) hebben we bij de Tweede Kamer en de Kamercommissie al aangegeven dat, mocht de minister haar beleid doorzetten, de verloskundigen hier vanuit hun medische beroepsverantwoordelijkheid geen gehoor aan zullen geven en hier geen medewerking aan willen en zullen verlenen.
Bron: De Volkskrant
