Bij een eiceldonatie staat een donor een eicel af om vrouwen te helpen die geen gebruik kunnen maken van hun eigen eicellen om zwanger te worden. Als een eiceldonatie wordt gebruikt, kan het gedoneerde ei met het sperma van je partner in een laboratoriumschaal worden bevrucht. De resulterende embryo’s kunnen vervolgens worden overgebracht naar je baarmoeder.
Eiceldonatie kan worden aanbevolen als je:
- Geen eierstokken hebt, eicellen van lage kwaliteit produceert (omdat je bijvoorbeeld ouder bent dan 40) of helemaal geen eicellen hebt. Dit kan te wijten zijn aan een voortijdige menopauze, een erfelijke aandoening, een operatie of een behandeling tegen kanker met behulp van chemotherapie of radiotherapie;
- Geen succes hebt met andere vruchtbaarheidsbehandelingen, zoals IVF.
- En herhaaldelijke miskramen hebt gehad.
Eiceldonatie kan in Nederland via de eicelbank of via een donor die je kent. Er zijn vaak wachtlijsten bij klinieken voor deze vorm van behandeling omdat er een tekort is aan mensen die willen doneren. Eiceldonoren worden gescreend op infectieziekten zoals HIV, hepatitis B, hepatitis C en sommige genetische aandoeningen, voordat ze mogen doneren.
Hoe word ik zwanger?
Zowel jij als de vrouwelijke donor nemen hormonen zodat je vruchtbaarheidscycli gesynchroniseerd worden. Het idee is dat de donor moet ovuleren als je baarmoeder in staat is om een embryo te ondersteunen. De eiceldonor neemt ook vruchtbaarheidsmedicijnen in zodat meerdere eicellen tegelijkertijd rijpen. Als de eicellen klaar zijn, lokaliseert de arts de vruchtbare eicellen met behulp van een echografie en verzamelt ze met een fijne, holle naald. Deze procedure wordt onder narcose uitgevoerd.
Nadat de eicellen zijn ‘verzameld’, volg je waarschijnlijk een standaard IVF-procedure, hoewel de eicellen ook voor ICSI (Intra Cytoplasmatische Sperma Injectie) kunnen worden gebruikt. In een IVF-cyclus, op de dag dat de eicellen bij de donor worden ‘verzameld’, moet je echtgenoot een spermamonster verstrekken. De eicellen worden vervolgens gemengd met zijn sperma in een schaal in een laboratorium. Twee dagen later worden alle bevruchte eicellen een bal van cellen die een embryo wordt genoemd. Soms worden de bevruchte eicellen bevroren om de embryo-overdracht op een andere dag mogelijk te maken. Dit betekent dat je menstruatiecyclus niet met die van de donor gesynchroniseerd hoeft te worden. Dit kan je behandelingscyclus minder stressvol maken.
Je arts zal een of twee embryo’s via een dunne katheter via je baarmoederhals in je baarmoeder brengen. Dit gebeurt twee of drie dagen na de bevruchting of in het blastocyst stadium, ongeveer vijf of zes dagen na de bevruchting. Als alles goed gaat, blijft tenminste één van de embryo’s aan de baarmoederwand kleven en groeien. Je kunt binnen twee weken een zwangerschapstest doen. Als je zwanger wordt van gedoneerde eicellen, word je regelmatig en zorgvuldig gecontroleerd. Als je niet zwanger raakt, kun je overwegen om een eiceldonatiecyclus te herhalen. Veel vrouwen ondergaan twee tot vier behandelingscycli voordat ze zwanger worden.
Hoe lang duurt de behandeling?
De wachtlijst voor het doneren van eicellen is afhankelijk van waar je woont en de kliniek of het ziekenhuis waar je wordt behandeld. Het kan erg lang duren. Er zijn manieren om de wachttijd te reduceren. Voor meer informatie over deze mogelijkheden kun je terecht bij je kliniek.
De voor- en nadelen
De voordelen van het gebruik van gedoneerde eicellen om zwanger te worden of een kind te krijgen, zijn:
- Je kunt zwanger worden en een baby krijgen die genetisch gezien van je man is, (maar helaas niet van jou);
- De succespercentages van een eiceldonatie kunnen hoger zijn dan bij reguliere IVF, omdat de eicellen worden gedoneerd door jonge donoren;
- Het is misschien de enige manier voor je om een kind te krijgen als je dan 45 jaar bent;
- Oudere stellen vinden het moeilijk om te adopteren, omdat de voorkeur meestal wordt gegeven aan jongere paren.
Dit zijn de nadelen van gedoneerde eicellen:
- Het tekort aan donoren maakt het proces erg langdurig;
- Zelfs als alles goed gaat, kan de behandeling met eiceldonatie meer stress opleveren dan een eenvoudige IVF-cyclus. Dit komt deels door de onzekerheid of de donor voldoende eicellen zal produceren.
